UCHYLIĆ NIEBA

Kiedy wszyscy czekają na słońce ja mam swoje chmury do przechowywania kopii zapasowych

                    

MNIEJ ZOBACZYSZ, WIĘCEJ USŁYSZYSZ

 

Jest niedoceniona. Owszem: mają Tatry i Fatrę - mój własny cud świata. Ale co dalej robić na Słowacji? im dalej tym lepiej.. tym ciszej, tym puściej… koniecznie w ciemno, koniecznie bez planu, koniecznie na żywioł
Nie ma nic lepszego niż wędrówka przez małe słowackie miastka i miasteczka (generalnie "szwędactwo" jest mi bliskie)
Miasteczka pachnące sianem, z pozoru wyludnione. Żaden dom nie wyrasta nad inny. W szeregach kamienic tworzą się rysy i pęknięcia. Po nierównym asfalcie jeżdżą dzieci na wrotkach. Stare wieże kościoła unoszą się z godnością i tchną spokojem. A mury twierdz i zamków niedomagają pod własną przeszłością. W dużym mieście dużo zobaczysz ale w małym więcej usłyszysz.
Nie ma nic lepszego niż wędrówka przez małe słowackie miastka i miasteczka (generalnie "szwędactwo" jest mi bliskie)
Miasteczka pachnące sianem, z pozoru wyludnione. Żaden dom nie wyrasta nad inny. W szeregach kamienic tworzą się rysy i pęknięcia. Po nierównym asfalcie jeżdżą dzieci na wrotkach. Stare wieże kościoła unoszą się z godnością i tchną spokojem. A mury twierdz i zamków niedomagają pod własną przeszłością. W dużym mieście dużo zobaczysz ale w małym więcej usłyszysz.

KONTAKT ZE SOBĄ

Taka cisza, jak to zwykle bywa wybija człowieka z tropu, nie chodzi nawet o to, że powinniśmy jakoś reagować na drugiego człowieka, wyczekiwać odpowiedzi, ale wystarcza, że jest wybitnie miło: usiąść z kubkiem herbaty i posłuchać śpiewu ptaków. Tak blisko a tak spokojnie, jakby się przyjeżdżało do innego świata. Dobrze złapać taki kontakt

TEN MOMENT

Kolekcjonujecie chwile? pielęgnujecie w pamięci? Zdarza się Wam zapominać? dlatego róbmy zdjęcia, piszmy notatki, zbierajmy kasztany i liście z lasu, malujmy obrazy..  

Chwile i momenty w trakcie całych sekwencji codziennej rutyny i obowiązków są tym czym możemy się karmić, gdy wydaje nam się, że nasz świat ogarnia szarość. 

Nie żal tak po ludzku odkładania wszystkiego na później? mnie żal: wschodów słońca, budowania przyjaźni, obserwacji przyrody, zaangażowania, bo nie ten moment, nie ten czas... potem nie zostanie już nic oprócz rozczarowania światem i sobą, bo kiedyś gdzieś być może zabrakło nam uważności. 

Aż w końcu kolory zmienią się, zbledną, rozmyją w świetle poranka... 

Każdy nowy dzień to nowe 1440minuty- warto znaleźć chwilę, aby przemyśleć czego chce ta najgłębsza część mnie.

PONAD HORYZONT WYOBRAŹNI

Dzieci są dowodem na to, że wyobraźnia jest nieograniczona a skoro nic prócz nas samych nie może jej ograniczyć, może być rodzajem wolności